Opracowane przez:

Mary Monson Solicitors

87 Chorley Road, Swinton, Manchester M27 4AA

Bezpłatna infolinia: 0808 155 4870 lub 0161 794 0088

Krótki przewodnik Prawa Karnego

(Brief guide to Criminal Law)

Czym jest Prawo Karne? (What is Criminal Law?)

Prawo karne jest prawem, które włącza państwo (lub władzę królewską) a prokuratura występuje przeciwko jednostce. Oskarżenie wnoszone jest z urzędu przeciwko osobie, która dopuściła się przestępstwa (lub wykroczenia), o którym traktuje prawo, ustanowione w procesie ustawodawczym (podobnie jak Akt Kradzieży z 1968 roku, lub jako poprzednie przypadki z historii mające miejsce w sądach (prawo zwyczajowe).

Niewinny aż do momentu udowodnienia winy? (Innocent until proven Guilty?)

Aby oskarżyć kogoś o przestępstwo, prokuratura musi udowodnić w sądzie, że dana osoba popełniła dane przestępstwo, tym samym poziom pewności musi być wysoki. Fraza, której używają sędziowie to „... Musisz być zadowolony z tego że jesteś pewny”. Werdykt oparty na słowach: „on prawdopodobnie to zrobił” lub, „jeśli ona tego nie zrobiła, to kto to zrobił?”, nie są wystarczające. Prokuratura musi pokazać poza racjonalnymi wątpliwościami, że przestępstwo miało miejsce, i że zostało popełnione przez oskarżoną osobę (lub przez pozwanego). W oczach Sądów Karnych niepewny znaczy niewinny.

Ława przysięgłych i Sędziowie (Juries and Judges)

W sądownictwie karnym istnieją dwa rodzaje sądów. Pierwszy to sąd zwany Magistrates' (odpowiednik Sądu Grodzkiego/Rozjemczego). Ten sąd rozpatruje mniej poważne rodzaje przestępstw, tj. przestępstwa drogowe, kradzieże, napaści. Sąd Rozjemczy może również zastosować karę pozbawienia wolności.

W Sądzie Rozjemczym, procedury i kwestie prawne są rozważane przez sędziów pracujących w niepełnym wymiarze tzw. Magistrates' lub też przez sędziego okręgowego, który jest z wykształcenia prawnikiem. Sędziowie to osoby ze społeczności, którzy stali się sędziami po ukończeniu podstawowego treningu lub na podstawie wolontariatu. Pomaga im urzędnik sądowy, wykwalifikowany jako prawnik, który upewnia się, że sędziowie pracują zgodnie z literą prawa. Sędzia okręgowy jest wykwalifikowanym, opłacanym sędzią. Może występować sam, ale sędziowie − Magistrates' (czasami nazywani sędziami pokoju społecznego lub ławą pokoju społecznego) muszą za każdym razem występować z dwoma lub trzema osobami w sądzie.

W Sądzie Rozjemczym (Magistrates') nie ma ławy przysięgłych. Sędziowie pokoju społecznego lub sędziowie okręgowi decydują nie tylko na podstawie prawa, ale faktu czy ktoś jest winny czy też niewinny. Oznacza to, że dla mniej poważnych spraw nie ma potrzeby sądzenia przez ławę przysięgłych. Może to wywoływać oburzenie u niektórych osób, jako że proces przy udziale ławy przysięgłych był w przeszłości rozważany jako konstytucjonalne prawo. W Sądzie Koronnym, ława przysięgłych wie, że musi uznać oskarżonego winnym lub niewinnym poprzez jednomyślny głos. Głosy od 9 do 3 nie są wystarczające. Jeśli ława przysięgłych nie jest jednomyślna odnośnie werdyktu, sędzia może stwierdzić, że zadecyduje większość głosów werdyktu, oznacza to pomiędzy 10 - 12 głosów członków ławy przysięgłych. Jeśli nadal nie ma werdyktu, może być możliwa powtórka z procesu.

Co musi udowodnić Prokurator? (What the Prosecution must prove?)

Zanim osoba zostanie skazana za przestępstwo, prokurator musi udowodnić dwie kwestie. Po pierwsze, należy udowodnić, że dana osoba popełniła czyn bezprawny, i że tego chciała. Po drugie, musi udowodnić, że osoba ta wiedziała, że robi źle, oraz że była świadoma tego co robiła. Dla uproszczenia, musi udowodnić, że oskarżony dokonał przestępstwa i że zrobił to celowo.

Obrona (Defences)

Jeśli już ktoś dokona czynu przestępczego, i wie że to, co zrobił było złe, to nie oznacza to jeszcze, że jest winny danego przestępstwa. Oskarżony ma prawo do obrony i wytłumaczenia, że nie powinien zostać skazany. „Moja żona zmusiła mnie abym to zrobił” lub „Naprawdę potrzebowałem pieniędzy” nie są zazwyczaj brane pod uwagę jako przyczyny adekwatne do obrony. Jeśli jednak ktoś popełnił przestępstwo podczas lunatykowania lub w obronie własnej/w obronie rodziny, wtedy takie argumenty mogą pomóć uniknąć skazania.

Obrona własna/Obrona innej osoby/Obrona własności, itd.
(Self Defence/Defence of Someone Else/Defence of Property, etc.)

Jeśli ktoś popełni przestępstwo związane z użyciem przemocy (tj. napaść) ponieważ chciał zapobiec zranieniu własnej osoby lub kogoś innego, lub w ramach ochrony własności, to może oznaczać to silne argumenty obrony. Siła której użył musiała być konieczna i rozsądna. Tym samym nie istniała inna możliwość uniknięcia obrażeń lub szkód (np. ucieczka). Poziom użytej siły musi być proporcjonalny do zagrożenia, więc pchnięcie nożem kogoś za to, że porysował samochód nie będzie liczone jako obrona konieczna, a fakt, że pozwany sądził, że podjęta akcja była konieczna nie jest wystarczającym argumentem. Jednakże ława przysięgłych musi zakceptować fakt, że pozwany uczciwie wierzył w danym momencie w swoją akcję, nawet jeśli się mylił.

Jeśli pozwany myślał, iż atakujący miał w ręce nóż i zaatakował nim, to ława przysięgłych musi to przekonanie rozważyć, nawet jeśli sprawca trzymał miotłę zamiast noża. Następnie ława przysięgłych musi rozważyć czy powyższa reakcja np: pchnięcie nożem atakującego, była rozsądna. Kilka przykładów dotyczących obrony wobec oskarżenia o użycie przemocy zostało dodanych przez Parlament w przeciągu kilku lat. Zawierają one:

− zapobieganie przestępczości

− policyjny i obywatelski areszt

− przymus (sekcja związana z narkotykami).

Argumenty obronne przemawiające za stanem psychicznym (Mental Defences)

Istnieje kilka czynników mających wpływ na stan umysłu osoby oskarżonej, które można wykorzystać w obronie. Oto one:

Automatyzm (Automatism)

Występuje wtedy, gdy akt został dokonany nieświadomie i nieumyślnie, czyli ,,Dokonany przez mięśnie bez kontroli umysłu”, np: lunatykowanie lub bycie w transie lub nawet hiperglikemia spowodowana cukrzycą. Musi zaistnieć totalny brak kontroli nad ciałem i nie może być to wywołane intencjonalnie przez tą osobę, dlatego też zaćmienie (chwilowa utrata przytomności) spowodowane alkoholem nie jest brane pod uwagę.

Ograniczona odpowiedzialność (z uwagi na upośledzenie umysłowe) (Diminished Responsibility)

Jest to częściowa obrona czynu, lecz odnosi się tylko do poważnego przestępstwa tj. morderstwa. Może zredukować czyn morderstwa do nieumyślnego spowodowania śmierci drugiej osoby. Prawo mówi, że pozwany musi udowodnić, że cierpiał na ‘’nienormalność umysłu’’(niepoczytalność) spowodowaną przez coś wrodzonego, co znacząco osłabia odpowiedzialność pozwanego za morderstwo. Nie musi być to jedyna przyczyna prowadząca do zasadniczego osłabienia odpowiedzialności pozwanego. Konsumpcja alkoholu może powodować ograniczoną odpowiedzialność.

Prowokacja (Provocation)

Jest to częściowa obrona czynu takiego jak morderstwo, ale nie może zostać wykorzystana w jakimkolwiek innych przestępstwie.

Istnieją dwe kwestie związane z prowokacją:

Pierwsza, gdy pozwany był sprowokowany i stracił kontrolę. Jest to zależne od dowodu i od decyzji ławy przysięgłych.

Druga to decyzja czy prowokacja była na tyle wystarczająca żeby zareagował w taki sposób w jaki zareagował sprawca. Według prawa tylko wiek i płeć może wpływać na wagę przestępstwa, ale nie zdenerwowanie czy wrażliwość.

Podsumowanie (Final note)

Powyższy artykuł stanowi tylko podstawowy przewodnik. Jeśli materiał umieszczony na tej stronie dotyczy Twojej sytuacji, to zalecamy konsultację prawną. Chętnie udzielimy porad telefonicznych.